ရန္ကုန္ ေလေဘး ဒုကၡသည္ တဦးႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းခ်က္

မဇၥိ်မမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

နယူးေဒလီ။ ။ ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္း တနာရီ မုိင္ ၁၂ဝ ခန္႔ တုိက္ခတ္ခဲ့သည့္ ေသာၾကာေန႔က ေလမုန္တုိင္းေၾကာင့္ ေနအိမ္ ပ်က္စီးသြားသျဖင့္ အင္းစိန္ၿမ့ဳိရွိ Full Gospel ဘုရားေက်ာင္းတြင္ ေလေဘး ဒုကၡသည္အျဖစ္ ခိုလႈံေနသူ ခ်င္းအမ်ဳိးသမီး မနန္းဘြန္ကို မဇၩိမ သတင္းေထာက္ နန္းေဒဝီက ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားသည္ကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။

ေမး။ မိသားစုဝင္ဦးေရ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲရွင့္။

ေျဖ။ မိသားစုက ကေလး ၃ ေယာက္၊ ေယာက်္ားရယ္ က်မရယ္နဲ႔ဆိုရင္ ၅ ေယာက္။

ေမး။ အိမ္က ဘယ္လို ျဖစ္သြားတာလဲ။

ေျဖ။ အိမ္အေပၚမွာ သစ္ပင္က်တယ္။ အိမ္က ျပင္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ အိမ္တိုင္ေတြလည္း လဲသြားၿပီ။ အငယ္ဆံုး ကေလးက ၁ဝ လ၊ အမ်ဳိးသားက ေလျဖတ္ေနတာေလ။ ဘာမွ လုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ အရမ္း ခက္ခဲတယ္။ မနက္ျဖန္အတြက္ စားဖို႔လည္း မရွိဘူး။

ေမး။ အခု ဘုရားေက်ာင္းမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ရွိလဲ။

ေျဖ။ လူဦးေရ ၈ဝ ေလာက္ ရွိတယ္။

ေမး။ သူတို႔ရဲ့ အိမ္ေတြကေရာ ဘယ္လို ျဖစ္သြားလဲရွင့္။

ေျဖ။ မုန္တုိင္းတုိက္လို႔ အိမ္တိုင္ေတြ လဲသြားတယ္တဲ့။ သစ္ပင္ေတြ အိမ္ေပၚက်ၿပီးေတာ့ အိမ္ၿပိဳသြားတာပါ။ အခု ေနစရာ မရွိဘူး။

ေမး။ အဲဒါဆိုရင္ အိမ္က မိသားစုေတြ ထိခိုက္တာ ရွိေသးလား။

ေျဖ။ မထိဘူးတဲ့၊ ဘုရား ကာကြယ္တယ္။

ေမး။ ဘုရားေက်ာင္းကေန စားဖို႔ေသာက္ဖုိ႔၊ ေနဖို႔ ဘယ္လိုစီစဥ္ေပးလဲရွင့္။

ေျဖ။ ဘယ္သူမွ မစီစဥ္ေပးဘူး။ ကိုယ့္ဟာနဲ႔ကိုယ္ ရွာစားရတယ္။ ဘယ္သူမွ မေကၽြးဘူး။

ေမး။ ဒါဆိုရင္ အမက အိမ္ကို ဘယ္လိုမ်ဳိး ျပန္ေဆာက္မလဲ။

ေျဖ။ ဒါကေတာ့ ဆရာေတြက ဘာမွ ေျပာလို႔ မရေသးဘူးတဲ့။ တမံ သလင္းေပၚမွာပဲ အိပ္ပါတဲ့။

ေမး။ အားလံုးက တမံ သလင္းေပၚမွာပဲ အိပ္ၾကရတာလား။

ေျဖ။ တခ်ဳိ့က အိမ္ရွိတယ္၊ တခ်ဳိ့က မရွိဘူး။ တခ်ဳိ့က ျပင္ႏိုင္တယ္၊ ေဆာက္ႏုိင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔က မေဆာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ကေလးက ေသးေသးေလး ၃ ေယာက္၊ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဘာမွ အားကိုးလို႔ မရေသးဘူး။

ေမး။ အသက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ရွိၿပီလဲရွင့္။

ေျဖ။ က်မအသက္ ၃၅ ႏွစ္ရွိပါၿပီ။

ေမး။ အဲဒါဆိုရင္ တျခား အဖဲြ႔အစည္းေတြေရာ၊ ရပ္ကြက္ထဲက အာဏာပိုင္ အဖဲြ႔ေတြကေရာ ကူညီေပးတာ မရွိဘူးလားရွင့္။

ေျဖ။ မရွိဘူးရွင့္။

ေမး။ ရပ္ကြက္ထဲက လူႀကီးေတြ လာမၾကည့္ဘူးလား။

ေျဖ။ မၾကည့္ပါဘူး။ အလကား လာလုပ္ေပးတာ ဘာမွ မရွိပါဘူး။

ေမး။ ဒါဆိုရင္ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဘယ္လို စဥ္းစားထားလဲ။ အိမ္ကိုေရာ ဘာဆက္လုပ္မလဲရွင့္။

ေျဖ။ ဒီလိုပဲ စားေနတယ္၊ ေနတယ္ေလ။ အမဆီက ဆန္တဗူး ႏွစ္ဗူး ယူတယ္။ ဆန္ျပဳတ္ ေသာက္တယ္။ မရရင္ေတာ့ ဒီလိုပဲ ေနတယ္။

ေမး။ ဘုရားေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ တျခားလူေတြေရာ ဘယ္လိုစားေနလဲရွင့္။

ေျဖ။ အလုပ္ရတဲ့ လူေတြလည္း ရွိတယ္။ အေဝးႀကီးမွာ ေနတဲ့သူေတြလည္း ရွိတယ္။

ေမး။ အမတို႔အိမ္ ျပန္ေဆာက္လို႔ရွိရင္ ဘယ္ေလာက္ ကုန္က်မလဲ။

ေျဖ။ အိမ္ျပန္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ ဓနိတဲတခုမွာ ၇ ေသာင္းေလာက္ ကုန္မယ္။

ေမး။ အမအိမ္က ဘယ္ေန႔တုန္းက ပ်က္စီးသြားတာလဲ။ အိမ္ေပၚမွာ သစ္ပင္လဲတာ ဘယ္အခ်ိန္လဲရွင့္။

ေျဖ။ ေသာၾကာေန႔ ည ၁ဝ နာရီေလာက္ကေန စတယ္။ ေလမုန္တုိင္းတိုက္တဲ့အခါ ေနစရာမရွိဘူး။ အိမ္ထဲမွာ ထုိင္ေနၾကတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းလည္း သစ္သားေတြ အားလံုး ကြာကုန္ၿပီ။ ေခါင္မိုးေတြအားလံုး ကြာကုန္တယ္။ ဘုရားေက်ာင္းကို နဲနဲ အဖီခ်ၿပီး မိုးကာနဲ႔ အိပ္တယ္။

ေမး။ ဒါဆိုရင္ ဒီၾကားထဲမွာ အျပင္ကေန လာကူညီတာ ရွိလား။

ေျဖ။ မရွိပါဘူး။

ေမး။ အမ နာမည္က ဘယ္လိုေခၚလဲ။

ေျဖ။ ေဒၚနန္းဘြန္ပါ။

ေမး။ ရန္ကုန္ကို ဘယ္ကေန လာတာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၿပီလဲ။

ေျဖ။ ကေလးၿမ့ဳိကေန လာတာပါ။ တႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ တီးတိန္ခ်င္းပါ။